Reisverslagen

Calakmul - Placencia

Een wekker hadden we niet nodig... het was net 6u voorbij... 3 apen krijsten het uit, een voorbijkomende jaguar verstoorde hun rust...
Aangezien we gisteren het spektakel van de Maya stad hadden gemist besloten we vroeg in de dag te stappen en het bij het opkomen van de zon te bekijken... Werner, Corinne, Wouter en mezelf betaalden bij de eerste poort 100 pesos... Hopla, we mochten de start trotseren... 63 km slingerend door het oerwoud, zigzaggend over een pad met knoerdiepe gaten...
Ondertussen passeerden we nog een tweede poort waar we 125 pesos neertelden en een ingangsbandje om de pols kregen... na 63 km parkeerden we de auto’s en mochten we nog een keer 130 pesos betalen en onze nationaliteit in een groot boek noteren...
Van daar af moesten we te voet verder... door de jungle... een aap slingerde boven ons hoofd van de ene boom naar de andere, een specht tokte vol geduld op een boomstam... en uiteindelijk arriveerden we na een half uurtje bij de "grande Calakmul"... Het beklimmen was niet van de poes... 45 m hoog … de treden hadden een hoogte van 40 à 50 cm... niets voor kleine mensjes met korte beentjes... het mos maakte het zelfs een beetje glad... maar… wat een waanzinnig prachtig uitzicht daarboven... dwars over het oerwoud heen... ongelooflijk...!!
Voorzichtig weer afdalen... en weer terug door het oerwoud naar de auto... 63 km hetzelfde pad, slingerend rondom de gaten...
onze ochtendgymnastiek zat erop...

De trip naar de grens met Belize kon beginnen... 170 km verder stempelen we ons paspoort uit en lieten we de douane hun gang gaan om de auto uit te klaren...
Dan mochten we de scheidingslijn oversteken, maar eerst moest de auto gedesinfecteerd worden... 6 dollar op de tafel en sproeien maar met dat desinfectiespul... enkele minuten later vulden we het arrivalkaartje in en werd ons paspoort Belize ingestempeld... nog een stempel voor de auto en ready to go... “goodafternoon Belize...!!”
De klok werd een uur naar achter gedraaid en zo komen we weer 8u achter op het thuisfront...
Werner en Corinne zochten een restaurantje bij de zee en we aten snel een hap... gezellig en lekker.... !
Nog 350 km tot bij het hotel... De zon was al in dromenland wanneer we arriveerden....
Het strand lag er aanlokkelijk bij… aperitieven met de voeten in het zand… wat kon je beter bedenken ?... de BBQ werd in gang geblazen en het vlees geroosterd… heel leuk !
Slaap lekker en tot morgen !!